Terugblikken op vier jaar GIDS-programma, hoe doe je dat? Niet alleen met cijfers dacht de gemeente Kampen, maar juist met de verhalen van de inwoners zelf. Met hulp van Verhalenhuis Kampen maakte ze Minikronieken: filmpjes waarin inwoners vertellen over hun leven en hun ervaringen met hulp vanuit het GIDS-programma. Andere inwoners (amateurfilmers) maakten de filmpjes.

Hoe maak je de minikronieken?

Verhalenhuis Kampen begeleide het project. Zij wierven filmers en vertellers, met hulp van welzijnsorganisaties en wijkverbinders. Profiel van de filmers en verhalenvertellers: kwetsbare inwoners die bereikt zijn met een van de GIDS-projecten.

De filmers volgden vier workshops. Hierin leerden ze:

• Filmen
• Monteren
• Geluid inbouwen
• Welke vragen handig zijn om te stellen
• Hoe je contact legt met degene die je filmt

Korte filmpjes van 5 tot 10 minuten waren het resultaat. De filmers maakten de filmpjes met minimale middelen: smartphones een gratis programma voor de videomontage. Het duurde ongeveer zes maanden om alle minikronieken te maken. Dit project kostte ongeveer €10.000,- en zijn betaald uit GIDS-gelden.

Verspreiding minikronieken

De filmpjes zijn er, en dan? Iedere week lichtte een lokale krant een van de verhalen. Gemeente Kampen liet tien van de filmpjes zien tijdens een grote première. Zo’n 300 mensen kwamen naar deze première: vertellers, filmers, medewerkers, raads- en collegeleren en andere inwoners. Veel Kampenaren leerden op deze manier de doelgroep van GIDS beter kennen.

Deelnemers en filmers verspreidden de filmpjes in hun omgeving. Zo vertoonde een verzorgingshuis de minikronieken. Ook vroeg een tijdschrift een van de vertellers om haar verhaal te doen.

Nazorg

Kampen organiseerde een nazorgtraject voor deelnemers. Deelnemers gaven aan dit nodig te hebben. De contacten tussen deelnemers en Verhalenhuis gaan gewoon door, bijvoorbeeld over het traject en het vervolg.

Resultaten

Er is een mooi portfolio met minikronieken. De filmpjes maakten duidelijk hoe belangrijk een sociaal netwerk is voor mensen en de kracht die kwetsbare inwoners hebben. Deelnemers gaven aan:

• Meer inzicht te hebben in hun eigen situatie door de minikronieken.
• Nieuwe contacten te hebben gelegd
• Nieuwe initiatieven te nemen

Raadsleden en de burgemeester waren diep geraakt door de verhalen en raadt de volgende gemeenteraad zeker aan de kronieken te kijken. De filmpjes leverden steun en enthousiasme op bij de Raad voor een vervolg van het GIDS-programma. Kortom: een duidelijk beeld van vier jaar GIDS-programma.

Lees hier een interview met Sylvia de Ruiter en Yvonne Kleinbussink van de gemeente Kampen over de Minikronieken.

Tips

Wat ging goed?

• Duidelijk krijgen bij veel mensen wat er speelt bij de doelgroep. Niet alleen bij de filmers en vertellers, maar ook bij de lezers en kijkers (waaronder Raadsleden).
• Door de filmpjes zie je zaken die je niet ziet in een rapport of verantwoording met cijfers. Bijvoorbeeld hoe belangrijk een sociaal netwerk is voor mensen en de kracht van kwetsbare inwoners.

Wat kan beter?

• De inwoners in de filmpjes vertellen hun eigen verhaal. Daardoor ontbrak een duidelijke relatie met het programma GezondIn. Dat is nu met extra en andere informatie voor de Raad duidelijk gemaakt.

Ondanks het succes zoekt Kampen in de toekomst een nieuwe methode om hun GIDS-aanpak te monitoren en te evalueren. Wel een methode waarbij de inwoner weer centraal staat. Maar de gemeente verwacht dat niet de kronieken een tweede keer weer zo succesvol zijn. Daarom zoeken ze een nieuwe methode.