‘Voor Elkaar-teams’ in Roosendaal
Ontstaan Voor Elkaar-teams
Edwin: ‘We zijn in de Beneluxflat begonnen, in het centrum van Roosendaal. Er waren hier nogal wat problemen. Het leek ons goed om in contact te komen met de kwetsbare mensen, veelal ouderen, en achter de voordeur kijken. Een aantal bewoners wilde hier graag bij helpen en zo is het Voor Elkaar-team gestart. Het duurde wel even voor we het vertrouwen kregen, maar inmiddels weten de mensen ons te vinden.’
Aanmeldingen krijgt het team uit de flat, maar ook via hun sociale netwerk, bijvoorbeeld de woningbouwvereniging, de wijkagent en -zuster en de GGD. Met dat lijstje namen bekijken ze wekelijks wat het probleem is en wie erop af gaat. De vrijwilligers zijn ervaringsdeskundigen. Zij hebben zelf ook veel meegemaakt en gebruiken dat in de gesprekken met bewoners.
Edwin Spitters is opbouwwerker bij Wij zijn. Dit is een organisatie voor maatschappelijk werk en welzijn die de begeleidt. Hij en zijn ‘donderdag-team’ vertellen wat hun werk inhoudt en waarom zij het doen.
De vrijwilligers vertellen
Joost is ex-verslaafde en werkt als ervaringsdeskundige bij de GGz. Vanuit hier is hij voor een aantal uren betrokken bij het Voor Elkaar-team. Joost: “Ik heb zelf veel psychische problemen gehad en ben ook verslaafd geweest. Een verslaafde heeft veel problemen. Met zijn gezondheid, met geld, huisvesting, familie. Mensen in een gezonde situatie hebben geen benul wat er omgaat in mensen in zo’n situatie. Ik luister en geef advies vanuit mijn eigen ervaring. Zo ben ik nu regelmatig op bezoek bij een moeder met 3 verslaafde kinderen. Ongelooflijk wat zij moet doorstaan. Ik begrijp haar heel goed, maar kan me ook in de kinderen inleven. Oplossen kan ik het niet. Wel aandacht en erkenning geven. Dat kan al zo veel goed doen.”
Trifa komt uit Irak en heeft jarenlang veel armoede gekend. Daarnaast kende ze veel verdriet en pijn in haar prive leven. Na verwerking en acceptatie hiervan is haar leven weer in balans. “Inmiddels ben ik werkzaam bij de GGZ als familie-ervaringsdeskundige. Als iemand zegt ‘ik red het niet meer’, snap ik dat heel goed. En toch probeer ik dan de positieve kant te laten zien en de mogelijkheden die er nog wel zijn. Ik weet uit ervaring hoe belangrijk het is je kracht als familie te hervinden en daarnaast ook je eigen leven te leven als ouder, partner, broer, zus of kind. Mijn rol is familieleden daarbij te helpen.”
‘Ik vind het heel fijn om mensen te helpen’, zegt Priscilla, een alleenstaande moeder van 27. Naast het vrijwilligerswerk volgt zij de opleiding Social Work. “Ik observeer de mensen wanneer ze hun verhaal vertellen en probeer erdoorheen te prikken. Ze willen hun situatie vaak toch iets beter laten lijken. Maar ik vraag door. Ik ben nu vaak bij een oude mevrouw die net een nare scheiding achter de rug heeft. Haar ex laat haar niet met rust. Echt een vervelende situatie. Maar als ik op bezoek kom is ze blij. En als ik weer ga, voel ik dat haar dag toch een stukje beter geworden. Dat is heerlijk.”
Edwin: “Dit team is ook een klein netwerk op zichzelf. De teamleden komen elke week bij elkaar, gaan samen op pad. Ze halen achter de voordeur verhalen op, verdrietige moeilijke verhalen. En ze ondersteunen elkaar daarbij. Voor de vrijwilligers is het ook heilzaam, het geeft voldoening. En ze krijgen de kans om zichzelf te ontwikkelen en hun eigen talent in te zetten. We kunnen echt wel zeggen dat sinds de teams er zijn de buurt is veiliger en leefbaarder geworden. Dat is ons gevoel, maar je hoort het ook van hulpverleners en van de mensen zelf. De mensen geven zelf ook aan zich beter te voelen en dat ze de eigen kracht weer hebben gevonden. Ze zetten eerder stappen om hun leven meer op de rit te krijgen, en dat draagt uiteindelijk ook bij aan hun gezondheid.”